De laatste dag, het laatste verslag.
De laatste volledige trainingsdag begon met een extra kwartiertje slaap om een koppig ochtendbuitje te laten passeren. Zelfs met deze extra tijd slaagde niet iedereen er in om tijdig op de afspraak te zijn, een strafkilometer training was daarvan het gevolg.
Wie wel weer op de afspraak was, was onze kookploeg. Je zou verwachten dat Els en Brenda het de laatste dag wat rustiger aan zouden doen, maar niets was minder waar: pannenkoeken bakken voor 23 man! Je moet het maar doen.
Na een stevig ontbijt volgde een eerste stevige training met sprintjes van 100m. De trainers hadden blijkbaar ook nog geen zin om uit te bollen. Gelukkig stond er een grote ketel lekkere soep klaar om de innerlijke vaarder te versterken. Het was wel even schrikken toen Amelie een kom hete soep over haar been liet vallen, maar door de snelle interventie van Els en Brenda bleef het bij schrikken. In de namiddag begon zowaar de zon nog eens te schijnen en werd er gezwommen in de rivier.
De namiddagtraining bestond uit reeksen washleads variërend van 8 tot 12 minuten per reeks, afhankelijk van de groep. Na de training zouden de tenten opgeruimd worden en de koffers worden gepakt, maar het gebrek aan activiteit op de camping deed vermoeden dat er morgen nog werk aan de winkel zal zijn.
Voor de laatste avond mocht er iets speciaals op het menu staan, dus werd er voor 23 man pizza besteld. Enkele grote eters maakten kennis met ‘pizza spaghetti’; waarom één gerecht als twee ook kan denken ze hier in Duitsland. Het kampspel ‘het roze draadspel’ werd afgesloten. De jongens dachten te winnen door samen te spannen (iets wat ze dit kamp al vaker gedaan hadden) maar de meisjes waren voorbereid. Ze hadden een coalitie met Tijl en Jef gevormd en wonnen zo het spel. Proficiat! Zij werden de uiteindelijke Nadien volgden enkele fanatiekelingen de openingsceremonie van de Olympische Spelen; de technische hoogstandjes werden gesmaakt, maar over de Franse visie op moderne dans liepen de meningen niet hoog op. Zonder te weten wie ‘Zorro’ was, kropen de laatste om half twaalf in hun slaapzak. Zo komt er een einde aan weer een prachtig trainingskamp. Ze mogen in Geel en Pelt hun hart vasthouden, wij komen eraan!
Veel succes in Parijs, Artuur, Lieze en Hermien!
